Rozdział 32

        Witam. 

Przepraszam, że jeszcze nie odpowiedziałam na komentarze do poprzedniego rozdziału, ale dziś się za zabiorę. A teraz zapraszam na ten rozdział. 

Rozdział 32

Sam nie wiedział, czy spotkanie z Axlem, to był dobry pomysł. Co prawda Rose sam wyraził taką chęć, ale nigdy nie wiadomo, co mu przyjdzie do głowy. Nikt nie powiedział, że obaj panowie po tym spotkaniu będą czuli się lepiej. Szczerze mówiąc, to przecież mogło być jeszcze gorzej. Jakoś wcześniej do Slasha, to nie docierało, dopiero teraz, kiedy miał już wyznaczony termin i miejsce. Za trzy dni. Jednak klamka zapadała. Nie pozostało nic innego, jak po prostu poczekać do tego dnia, wtedy wszystko się okaże.

            Popatrzył na Jackie, która siedziała na parapecie okna z kubkiem kawy. Zastanowił się, co właściwie ta kobieta robi w jego domu. Co raz częściej się nad tym zastanawiał i jakoś nie potrafił znaleźć odpowiedzi. Ponownie popełnił błąd i nawet łatwo było się do tego przyznać. Patrzył na nią, nadal na niego działa, ale nic poza tym. A czasy, kiedy Slash budował swoje związki tylko na dobrym seksie już dawno minęły. Ciężko westchnął i opadł na poduszkę. Jackie wtedy odwróciła głowę i popatrzyła na mężczyznę, lekko się uśmiechnęła. Odstawiła kubek z kawą na parapet, a sama z niego zeszła. Usiadła na skraju łóżka. Ona sama też nie czuła się za dobrze. Powoli zaczynała zdawać sobie sprawę z tego, że po prostu nie nadaje się do związków, a Slash najwyraźniej tego potrzebował. No i ta Kate Stewart, która była obecna w ich życiu. Nie wspominając już o Cashu i Londonie. Ta dwójka była jeszcze bardziej denerwująca niż pięć lat temu.

            - No co? - Zapytał Slash.

            Kobieta położyła się obok niego. Musiała coś zrobić, bo zaraz by ją nerwica wzięła. Musiała się wyrwać. Zdjęcia na planie filmowym dawno się skończyły. Siedzenie w domu i gotowanie obiadków dla Slasha i jego dzieciaków wcale się jej nie uśmiechało.

            - Tak sobie myślę o wakacjach... muszę odpocząć od Los Angeles. - Westchnęła.

            - Ale ja teraz nie mogę nigdzie jechać. Myles i chłopaki mnie zabiją, jak nagle zniknę. Poza tym niedługo trasa, to będziesz mogła zabrać się z nami. - Odpowiedział Slash spoglądając na nią.

            Miała na sobie koronkową koszulkę nocną przez, którą wszystko było widać. Oczywiście w tej chwili wszystko wątpliwości związane z osobą Jackie poszły w zapomnienie, a w głowie Slasha pojawiła się inna myśl. Zaczął gładzić blondynkę po jej boku.

            Jackie natomiast postarała się, aby się nie skrzywić. Nie miała zamiaru jechać na jakiekolwiek wakacje ze Slashem. Szczerze, to przecież miały być też głównie wakacje od niego samego. Musiała trochę się zabawić, wyszaleć, upić się, poznać nowych ludzi, a nie ciągle siedzieć z Hudsonem w domu. Nawet nie zdawała sobie sprawy z tego, że życie z gitarzystą może być takie nudne. Nic się nie dzieje, nawet Danielsa nie może się napić, a nie wspominając już o jakiś lekkich narkotykach. Tego właśnie było potrzeba Jackie, a życie Slasha nie spełniało tych oczekiwań.

            - To może ja sama pojadę? - Zapytała z słodkim uśmiechem.

            - Sama?

            - A czemu by nie? Przecież jestem już dużą dziewczynką, prawda?

            Przestał głaskać Jackie i znacząco na nią popatrzył. Kobieta cały czas słodko się uśmiechała i miała taką minę, jakby nie widziała nic złego w tym, co powiedziała. Co prawda, nie było w tym nic strasznego, ale Slash nie był taki głupi, doskonale wiedział o co chodzi jego partnerce. Znał ją za dobrze, aby ufać temu, że Jackie gdzieś pojedzie i będzie grzecznie się zachowywać. Podniósł się do pozycji siedzącej i nagle zaczynała wzbierać się w nim złość. Na samego siebie, że był taki głupi i po prostu ponownie jej zaufał.

            - Jasne, jedź. - Odparł. - Miłej zabawy.

            Wstał z łóżka i wyszedł z sypialni trzaskając drzwiami, bo w tym momencie nic innego mu nie pozostało. Jackie opadła na poduszkę i zaczęła naśladować Slasha. Miała z tego niezły ubaw, po krótkim czasie się jej znudziło. Ubrała się, wrzuciła do torebki najpotrzebniejsze rzeczy, jakimi były kosmetyki, pieniądze, prezerwatywy i dokumenty, a następnie wyszła z domu nikomu nic nie mówiąc.

            Slash w tym czasie siedział w łazience. Patrzył na swoje odbicie i właśnie zdał sobie sprawę z tego, że jego życie ponownie się posypało. Niby na chwilę się ułożyło, ale to chyba było tylko złudne wyobrażenie tego, że może być dobrze.

***

Wsiadła do samochodu, który stał pod domem, a następnie spojrzała na mężczyznę, który siedział po stronie kierowcy. Nawet nie zwrócił na nią uwagi, tylko przecierał szmatką pistolet i nieznacznie się uśmiechał. Jackie wywróciła oczami i oparła głowę o siedzenie. Powoli zaczynała mieć dość tej całej szopki. Może na początku chciała odezwać się do Slasha, chciała spędzić z nim parę chwil, być może szalonych, ale potem pojawił się Rick i wszystko się skomplikowało. Odwróciła głowę w jego stronę, a następnie pogłaskała go po policzku. Mężczyzna uśmiechnął się i spojrzał na kobietę.

            - Wiesz, że się ciebie nie boję. - Powiedziała czułym szeptem. - I jeśli nie dasz mi moich pieniędzy, to ja załatwię ciebie. - Dodała po chwili.

            Rick odłożył pistolet na deskę rozdzielczą, a następnie cofnął rękę Jackie. Kobieta ponownie wywróciła oczami.

            - Załatwiłaś coś? - Zapytał głosem pozbawionym jakichkolwiek emocji.

            - Wydaje mi się, że doprowadziłam go na skraj wytrzymałości nerwowej... na pewno będzie szukał dilera... nie wiem czy dzisiaj, ale w najbliższym czasie pewnie tak. - Westchnęła.

            Na twarzy Ricka pojawił się uśmiech. Ta myśl zaczęła go podniecać, a kiedy patrzył na Jackie, która przygryzała dolną wargę, nakręcało go to jeszcze bardziej. Kobieta w tym momencie położyła dłoń na jego kolanie i zaczęła gładzić, aż powędrowała ręką trochę bliżej. Była dla Ricka swojego rodzaju zdobyczą, bo przecież najczęściej zabawiał się z małolatami, które niewiele wiedziały o tym czego naprawdę potrzebuje mężczyzna. Sprawy honoru mogły trochę poczekać. Przybliżył się do Jackie i zaczął rozpinać jej bluzkę. Blondynka zaśmiała się, a następnie chwyciła pistolet do ręki i przystawiła do głowy Ricka.

            - Moja kasa, rozumiesz? Dajesz mi ją teraz, albo ja sprzedaję ci kulkę w ten pusty łeb.

            - Jest na tylnym siedzeniu...

            Kobieta odwróciła głowę. Rzeczywiście leżała tam reklamówka. Chwyciła ją i upewniła się, czy na pewno znajdują się w niej pieniądze. Ponownie popatrzyła na Ricka.

            - Mam nadzieję, że kwota się zgadza. - Prychnęła, a następnie wysiadła z samochodu. Rzuciła jeszcze w stronę Ricka pistolet.

            - Dziwka! - Wrzasnął mężczyzna, ale Jackie zniknęła już w mroku.

  

***

            

              - Toto, wyłaź, bo muszę z tobą pogadać!

            Czy to był Cash? Nie, to raczej nie było możliwe, aby młodszy syn Slasha, tak po prostu stwierdził, że musi pogadać z ojcem. No chyba, że w końcu coś się zmieniło w jego zachowaniu. Gitarzysta przestał wpatrywać się w odbicie lustrzane i zerwał się do drzwi. Otworzył je i zobaczył Casha, który stał opary o ścianę i czekał. Podniósł oczy na ojca, zmierzył go spojrzeniem i zastanowił się, jak ma przekazać wszystko, co chce powiedzieć, aby Slash się nie uraził, ani nic go nie zabolało, aby po prostu przyjął to łagodnie.

            - No to słucham.

            Chłopak stwierdził, że nie będą tak rozmawiali w korytarzu, więc zaproponował zejście do salonu. Usieli na przeciw siebie na fotelach. W tym momencie Cash stracił pewność siebie. Ale nie było już prawa odwrotu. Musiał powiedzieć, to co mu na sercu leżało. Slash dokładnie przyglądał się synowi i stwierdzając po jego minie zaczynał zadawać sobie sprawę z tego, że nie jest to nic dobrego. No tak, kolejne złudne wyobrażenie, że coś może być dobrze. Cash przez chwilę miał nadzieję, iż Cash pragnie porozmawiać o swoich uczuciach, ale jednak chyba nie. Chłopak nerwowo zaczął skubać swoją koszulkę. W tym momencie wyglądał, jak ten dawny chłopiec, który bał się czegoś, co przed chwilę przeskrobał.

            - No bo ten... bo pomyślałem sobie, że nie będę cię, Londona i Jackie, dłużej męczył sobą i się wyprowadzę, tylko wiesz... no pracy na razie nie mam i byś musiał mi trochę pomóc.

            Może tylko się przesłyszał. Może Cash nie powiedział, to co właśnie powiedział, tylko Slash źle to zrozumiał. Ale to była chyba kolejna złudna nadzieja, którą karmił się Hudson. Popatrzył na syna, nie wiedział, co ma mu powiedzieć. Śmiać się, płakać? Zaprzeczać, że nikt się z nim nie męczy? Szczerze, to nigdy by Slash nie powiedział tego na głos, ale zachowanie Casha naprawdę było już męczące. Taki odpoczynek od niego wszystkim by się przydał, ale przecież nie będzie wywalał swojego własnego syna. Co innego, kiedy on sam chce się wyprowadzić, ale zaraz, gdzie?

            - A gdzie masz zamiar mieszkać? - Padło to bardzo istotne pytanie.

            Cash skulił się w sobie, bo właśnie problem polegał na tym, że sam jeszcze nie wiedział, gdzie by miał zamieszkać. Nie miał mieszkania, nie miał żadnych perspektyw. Jedyne jego nadzieja, to była Nicole.

            - Nicole mi wynajmie pokój. - Odparł szeptem.

            - Ach tak... Nicole.

            - To jak?

            W głowie Slasha pojawiła się nagle dziwna myśl. Cash i Nicole. Jednak, to było dość dziwne. Syna za dużo o niej mówił, a teraz chciał się jeszcze do niej wyprowadzić. Co z tego, że miał już skończone osiemnaście lat, kiedy nadal był dzieckiem! Niedoświadczonym szczeniakiem, który ciągle pakował się w jakieś problemy. Odpowiedź była prosta. Slash musiał mieć na oku syna, chociaż do czasu skończenia szkoły średniej. Na studiach też by się przydało.

            - Nie. - Odpowiedział oschle. - Tu masz swój pokój, tu jest twój dom i tu będziesz mieszkał. No chyba, że naprawdę chcesz się uniezależnić, to wtedy ok, ale sam siebie utrzymujesz, ale to dopiero jak skończysz szkołę!

            - Co?! Dlaczego?! Jestem już dorosły i mogę decydować sam o sobie! Jesteś hipokrytą, wiesz? Bo mam ci powiedzieć, co ty robiłeś w moim wieku!?

            Slash popatrzył na syna. Przegiął. Młody po prostu przegiął.

            - Ja to co innego. - Warknął Slash. - Czasy były inne, ja byłem inny! Wszystko było inne! Po drugie miałem jakiś plan na życie, a nie jakaś śmieszna terapia zajecio... - Zawiesił głos, bo nagle zdał sobie sprawę z tego, co takiego powiedział. Cash wstał z fotela i zmierzył go wzrokiem. W tym momencie Gitarzysta chciał go przeprosić. Wcale nie chciał tego powiedzieć, nie chciał wyśmiewać się z pasji syna. Przecież, to wszystko powiedział w nerwach.

            Natomiast w Cashu złość narosła do takiego punktu, że już nie mógł wytrzymać. Przez wszystkie lata dusił wszystkie emocje w sobie, aby tylko nie zranić ojca. Cały czas udawał, że wszystko jest w porządku, bo przecież nie chciał obrażać własnego rodzica. Jednak w tym momencie to poczuł, że Slash wcale nie jest jego ojcem. Na dobrą sprawę, to nigdy nim nie był. Przez wiele lat się nie interesował, co się dzieje z jego dziećmi, to dlaczego nagle teraz zaczął. Chłopak podszedł do komody, gdzie stało jego zdjęcie ze Slashem. Fotografia była robiona, bardzo dawno temu, kiedy wszystko było jeszcze takie proste. Kiedy Perla żyła, kiedy świat był piękny, kiedy Cash nie zdawał sobie sprawy z tego, co dzieje się naprawdę. Chwycił tą ramkę, rzucił ją o podłogę i po prostu rozbił.

            - Wiesz co ci powiem, Slash, wiesz? Jesteś nikim. Jesteś tylko zwykłym ćpunem, który teraz udaje, że wszystko jest ok, że wszystko może być dobrze. Gówno prawda, bo ty jesteś nikim. I wiesz co sobie myślę? Że jakby mama nie zginęła w tym wypadku, to i tak by ciebie zostawiała, bo jesteś dupkiem jakich mało! Jesteś jedną wielką pomyłka, a mi wstyd, że jestem twoim synem!

            Po tych słowach, które padły z ust Casha, Slashowi odeszły wszelkie wyrzuty sumienia związane z kierunkiem studiów syna. Podszedł do chłopaka i go szarpnął. Nigdy się nie spodziewał, że kiedykolwiek usłyszy takie słowa od własnego dziecka. Na dobrą sprawę, to przestał już nad sobą panować. Slash zawsze twierdził, że naprawdę ciężko wyprowadzić go z równowagi, ale w tym momencie to szczeniak przegiął.

            - Zamknij się! Ty i twoja matka zniszczyliście mi całe życie! - Wrzasnął i odepchnął Casha. W tym momencie chłopak popatrzył na ojca przerażonymi oczami. W końcu, to od niego usłyszał. Nic już nie powiedział tylko zerwał się na górę, do swojego pokoju.

            Slash został sam w salonie. Dopiero po chwili dotarło do niego, co takiego powiedział. Popatrzył na stłuczoną ramkę ze zdjęciem. Kopnął odłamki szkła.

            - KURWA!

            Próbował zatrzymać syna, ale chłopak już go nie słuchał. Twarz Casha nie wyrażała żadnych emocji. Nic, jakby wszystko od niego odeszła i wszystko teraz było obojętne. Wrzucał do walizki swoje rzeczy nie patrząc na to, co bierze. Slash coś do niego mówił, ale to już go nie obchodziło. Po prostu jak najszybciej chciał wynieść się z tego domu, z dala od ojca, brata, od Jackie, od wszystkiego. Zamknął walizkę, zmierzył Hudsona spojrzeniem pełnym bólu, a potem zbiegł ze schodów. Slash został w drzwiach pokoju syna ze świadomością, że to koniec. Kolejna sprawa, którą zawalił.

***

Kate ciężko westchnęła. Czuła się podle, a do tego była sama w mieszkaniu. Alan uparł się, aby nocować u Emmy. Bardzo zaprzyjaźnił się z jej ostatnim chłopakiem, co nawet cieszyło Kate, jednakże miała obawy, gdy zostawała sama. Siedziała na kanapie i głaskała Sally. Starała się skupić na filmie, jednak jej myśli ciągle wędrowały w stronę swojego życia. Czasami myślała, że osiągnęła naprawdę wiele. Przecież skończyła studia, chociaż każdy  powtarzał jej, że to jest niemożliwe. Wychowuje sama dziecko, chociaż cała rodzina mówiła jej, że nie da rady, a opieka społeczna prędzej czy później zabierze jej Alana. Miała dobrą pracę, chociaż nikt nie wierzył, że kiedykolwiek dostanie jakąkolwiek posadę w dobrej formie. Miała mieszkania, chociaż wszyscy zakładali, że będzie mieszkała pod mostem. Tak, miała tak wiele, a jednak czegoś jej brakowało. Wszystkich straconych lat, które spędziła z Rickiem. Za dużo chwil niepewności i strachu, które teraz do niej wróciły. Otarła łzę i przytuliła się do psa. Chociaż na chwilę poczuła się bardziej bezpieczna, ale już zapomniała co to za uczucie. Zamknęła oczy i usłyszała dzwonek do drzwi. Przeszedł po niej zimny dreszcz i postanowiła, że będzie udawała, że nie ma jej w domu. To było najlepsze rozwiązanie, jednak dzwonek cały czas dzwonił. Po cichu wstała z kanapy i podeszła do drzwi. Starała się nie hałasować, chociaż nie była pewna, czy osoba stojąca po drugiej stronie nie zdaje sobie sprawy z jej obecności.

            - Kate, wiem, że tam jesteś. Widziałem zapalone światło.

            Usłyszała głos Slasha i cały strach z niej zszedł. Chociaż zaczęła się zastanawiać, co takiego Hudson robi u niej o tak późnej porze. Niepewnie otworzyła drzwi i popatrzyła na niego. Nie wyglądał za dobrze. Mogła nawet powiedzieć, że wyglądał fatalnie, jednak nie chciała zadawać głupich pytań. Uśmiechnęła się tylko do niego, ale Slash nie odpowiedział jej tym samym. Popatrzył na nią spojrzeniem, w którym było pełno bólu.

            - Mogę się do ciebie przytulić? Tak po prostu? - Zapytał.

            Kate nie wiedziała, co miała odpowiedzieć. Zaskoczyła ją ta prośba. Wpuściła Slasha do środka, a on momentalnie porwał ją w ramiona. Kobieta na początku zesztywniała, ale po chwili zdała sobie sprawę z tego, że sama tego potrzebowała. Nie była pewna, czy właśnie akurat Slasha, ale na pewno mężczyzny. Silnego mężczyzny, w którym mogła się schować i poczuć, że ktoś o nią dba. Hudson ukradkiem otarł łzę, która zaczęła spływać mu po policzku, nie chciał rozklejać się przy Kate, a także z niczego tłumaczyć. Jednak ona nie zadawała pytań tylko tak stała przytulona do niego. Czuł jak szybko bije jej serce. Po chwili oderwał się od niej, a Kate popatrzyła w jego ciemne oczy. I sama nie wiedziała jak to się stało, ale zaczęli się całować. Slash przycisnął ją do ściany w przedpokoju, a ona poddawała się każdemu jego pocałunkowi, a podniecenie w niej narastało z każdą sekundą.

            - Alan śpi? - Zapytał Slash odrywając się od niej na chwilę.

            - Jest u Emmy... - Szepnęła Kate.

            Slash uśmiechnął się, a następnie ponownie zaczął ją całować wsuwając dłonie pod jej bluzkę. Nie chciał zastanawiać się nad tym, czy robi dobrze, czy może źle. Czy będzie tego żałował następnego ranka, a może właśnie zaczyna się coś nowego. W tej chwili to wszystko się nie liczyło, bo tak naprawdę była ważna tylko Kate i chciał, aby poczuła się przy nim jak najlepiej...